Geçtiğimiz perşembe akşamı (6 Mart), teravih namazını kılmak için Şam’ın tarihî merkezine yakın Halbûnî Camii’ne gittim. Yolların elektriklerinin kesik olması nedeniyle kapkaranlık olan yollarda, çoğunlukla gençlerden oluşan bir cemaatin camiyi doldurduğunu gördüm. Malesef namaz için yer bulamadım. Bu yüzden Hicaz Demiryolu istasyonunun karşısında bulunan Mevlevî Camii’ne yöneldim. Camide sadece üç saf dolu olup, 20 rekât namaz kıldık.

Camiden çıktığımda, şehirde silahlı ve maskeli güvenlik görevlilerinin bütün yolları kontrol altında tuttuğunu gördüm, bu durum Şam’da pek karşılaşılan bir manzara değildi. Şehirde siren sesleri yankılanırken, silahlı gençlere selam verip otelime geri döndüm. Otelde gelen mesajlar sayesinde Nusayrîlerin yoğunlukta yaşadığı Lazkiye’de Suriye yönetimine bağlı güvenlik güçlerine yapılan saldırıları öğrendim.

Ertesi gün (7 Mart Cuma), Emevî Camii’nde hutbe esnasında heyecanlı bir konuşma yapıldı. Hatip, duygusal konuşmasını tekbirlerle pekiştirdi. Namazdan sonra Ahmed Şara yönetimine destek amacıyla Şam’ın her köşesinde sokak gösterileri düzenlendi.

Batıdan Nusayrî rejim kalıntıları eliyle İran ve Hizbullah, güneyden de Dürzîler eliyle İsrail, yeni Suriye yönetiminin felç edilmesine çalışırken, Suriye’deki azınlık gruplarının provokasyonlarla huzursuz edildiği görülüyor.

Cumartesi akşamı Beyrut üzerinden İstanbul’a dönerken, Bilâdüşşâm’ın geleceğiyle ilgili umut, sevinç, heyecan, korku ve endişeler içindeydim.